Sofia's blog

Στον Πέτρο Γ. Ζούμπερη που χάθηκε στην Αλβανία πολεμώντας για την πατρίδα.  Αγνοούμενος για πάντα ...  Εφεδρος ανθυπολοχαγός ετών 22 !!! Είναι η εθνική μας επέτειος της 28ης Οκτωβρίου. Σήμερα θέλω να σκέφτομαι όλους εκείνους που έπεσαν για την ελευθερία της Ελλάδας αυθόρμητα και γενναία, ψηλά στα βουνά της Αλβανίας. Θέλω να τους σκεφτώ με αγάπη και με συγκίνηση. Αν δεν το κάνω νοιώθω ότι τους ξεχνάω. Οχι από τον ανισόρροπο πατριωτισμό των πάσης φύσεως φασιστοειδών, αλλά από τον αληθινό σεβασμό που οφείλει κάθε άνθρωπος σε εκείνους που αψήφησαν τα πάντα και δόθηκαν στον εθνικό αγώνα της πατρίδας του. Εκείνους που ξεκίνησαν να πολεμήσουν σαν να πήγαιναν σε γλέντι, άνθρωποι καθημερινοί, παιδιά της γειτονιάς, φανταράκια που ντύθηκαν στο χακί σε μια παραζάλη ενθουσιασμού που είχε συνεπάρει όλους τους Ελληνες, να πετάξουν τους Ιταλούς του Μουσολίνι στη θάλασσα. Μόνο αυτό θέλω να σκέφτομαι σήμερα. Μόνο αυτό πρέπει όλοι μας να θυμόμαστε και να δείχνουμε σε όλο τον κόσμο ότι εμείς μπ

Για την καλύτερη κατανόηση όσων αναλύονται παρακάτω θα πρέπει να πούμε εισαγωγικά ότι σύμφωνα με τον μεγάλο γλωσσολόγο Γ. Χατζηδάκι (1848-1941), τον θεμελιωτή της επιστήμης της γλωσσολογίας στην Ελλάδα, τα ιδιώματα της νεοελληνικής γλώσσας διακρίνονται σε βόρεια και νότια. Τα βόρεια μιλιούνται πάνω από τη νοητή γραμμή που σχηματίζει ο Κορινθιακός κόλπος με τη Μικρά Ασία. Τα νότια ιδιώματα μιλιούνται από την ίδια γραμμή και κάτω μέχρι την Κύπρο. Χαρακτηριστικά των βόρειων ιδιωμάτων είναι : 1)η αποβολή των άτονων φωνημάτων "ι" και "ου": γρουν' <γουρούνι, τς μάνα τς <της μάνας της, και 2)την τροπή των άτονων φωνημάτων "ε" και "ο" σε "ι" και "ου" αντίστοιχα : τόπους <τόπος, έρχιτι <έρχεται. Τα νότια όμως ιδιώματα έχουν συντηρητικό φωνηεντισμό. Υπάρχει ακόμα και μια τρίτη κατηγορία, τα ημιβόρεια ιδιώματα, ιδιώματα δηλαδή που, ενώ βρίσκονται στην περιοχή των βόρειων ιδιωμάτων, δεν παρουσιάζουν ένα από τα βασικά σ

Δεν λες κουβέντα.... Αλλά δεν λέω κι εγώ.... Μιλάμε πια με νοήματα κοινωνικής ευπρέπειας... Κρατάς προσχήματα και αποστάσεις.... Μάλλον έχεις τους λόγους σου... Αλλά τι παράξενο..... έχω κι εγώ τους δικούς μου.... Ο,τι κάνεις ... κάνω. Καθρέφτης σου είμαι... Αλλά οι φίλοι δεν κάνουν έτσι... Ακόμα κι όταν θυμώνουν... μιλάνε Οι φίλοι εμπιστεύονται... Εκμυστηρεύονται... Λένε "άει στο διάολο" .... Συζητούν... Ακούνε..... Εκτός αν δεν είναι φίλοι... Αν δεν ήταν ποτέ... κι όλα ήταν απλά στο ροζ συννεφάκι του σόσιαλ.... Οι φίλοι δεν χτυπάνε πισώπλατα ποτέ... Δεν απαξιώνουν... Δεν εξευτελίζουν... Δεν παρεξηγούνται... Ρωτάνε.... Θέλουν να μάθουν... να εξαντλήσουν την πιθανότητα... Κρατάνε άμυνα... Προσπαθούν.... Εκτός αν δεν είναι φίλοι..... Αν δεν ήταν ποτέ .... κι όλα ήταν απλά στο λαμπερό χρυσόχαρτο του δήθεν.... Οι φίλοι δεν ξεχνάνε..... Δεν αδικούν..... Δεν πληγώνουν..... Αυτοκρίνονται.... Αναρωτιούνται... Οι φίλοι δεν κρύβονται στον εγω

Στους αγαπημένους που δεν θα μπορούσαν ποτέ να παραλείψουν, Στους καλούς φίλους που δεν ξέχασαν,   Στα διαδικτυακά φιλαράκια που έστειλαν το γλυκό μηνυματάκι τους, Σε όλους εκείνους που σκέφτηκαν τα γενέθλιά μου  και με τίμησαν αποτυπώνοντας τις ευγενικές τους ευχές με κάθε τρόπο, ένα μεγάλο " ευχαριστώ" μέσα απ΄ την καρδιά μου !!! Είναι τόσο όμορφο να σε σκέφτονται ......

Ευχαριστώ την τύχη για όσα μου πρόσφερε.... Μια όμορφη ζωή, σαν παραμύθι... Νεράιδες, δράκοι, ξωτικά, περιπέτειες, δάκρυα, γέλια, πόνοι, χαρές, συγκινήσεις ..... Και πάνω απ' όλα Αγάπες... Μεγάλες, δυνατές, απόλυτες... Μια ζωή με τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο  απ' όσα ονειρεύτηκα κι απ' όσα πάσχισα να καταφέρω...  Μια ζωή γεμάτη,  χωρίς κενά, χωρίς ανικανοποίητα, χωρίς συμβάσεις... Μια ζωή που μ' έμαθε πως η ευτυχία μας φτιάχνεται από μας τους ίδιους... Μια ζωή που την εμπιστεύθηκα και την ακολούθησα  ως την άκρη του λογισμού και της αναζήτησης...  Παράξενη ζωή ...... στα χρόνια του βελούδου, του μεταξιού ....  και του γρανίτη..... Οσα πέρασαν τ' αγαπώ.... Εμαθα πια πόσο άξιζε το καθένα απ' αυτά  που με συντρόφεψαν ως εδώ.. Οσα θαρθούν ... καλώς να ορίσουν !!! Κι αν σήμερα με ρωτούν "πώς είσαι;" Λέω απλά ....   "ευτυχισμένη" ...

Ενα βιβλίο που σε μαγεύει απ΄την αρχή και σε κρατάει έτσι μέχρι το τέλος... Μια παράξενη ιστορία ... μια παράξενη γυναίκα... Μια γραφή που ρέει στο μετάξι και στην κάμα του μαχαιριού..... Η Καρμέλα Αντιγόνη Σώρρου ανατέμνει εξαιρετικά, βαθειά και σχεδόν χειρουργικά,  τη γυναικεία ψυχή - την όσο δυνατή άλλο τόσο και αβυσσαλέα -, την ανθρώπινη αδυναμία, τη φτώχεια που κόβει τα φτερά των ανθρώπων, τη διαφορετικότητα που πετά πάντα προς το όνειρο, τα βρώμικα κρεβάτια του εφήμερου έρωτα, τα σφάλματα που πληρώνονται, τον αμαρτωλό και συνάμα μαγικό κόσμο της Τρούμπας στη δεκαετίας του '60. Μια ιστορία που θα μπορούσε να είναι αληθινή. Δεν είναι όμως, όπως μας λέει η ίδια η συγγραφέας.  Είναι λοιπόν μια ιστορία φανταστική, που όμως, για όσους έζησαν στον Πειραιά της δεκαετίας του 60 και γνώρισαν την Τρούμπα, φέρνει στο νου αληθινές καταστάσεις, αληθινά ονόματα, αληθινές δυστυχίες, δηλαδή την ίδια την πραγματικότητα της εποχής φωτισμένη μυστηριακά και δοσμένη μοναδικά μέσα από την