Σε α' και β' ενικό.....

Δεν λες κουβέντα....
Αλλά δεν λέω κι εγώ....
Μιλάμε πια με νοήματα κοινωνικής ευπρέπειας...
Κρατάς προσχήματα και αποστάσεις....
Μάλλον έχεις τους λόγους σου...
Αλλά τι παράξενο..... έχω κι εγώ τους δικούς μου....

Ο,τι κάνεις ... κάνω.
Καθρέφτης σου είμαι...

Αλλά οι φίλοι δεν κάνουν έτσι...
Ακόμα κι όταν θυμώνουν... μιλάνε
Οι φίλοι εμπιστεύονται...
Εκμυστηρεύονται...
Λένε "άει στο διάολο" ....
Συζητούν...
Ακούνε.....
Εκτός αν δεν είναι φίλοι...
Αν δεν ήταν ποτέ... κι όλα ήταν απλά στο ροζ συννεφάκι του σόσιαλ....

Οι φίλοι δεν χτυπάνε πισώπλατα ποτέ...
Δεν απαξιώνουν...
Δεν εξευτελίζουν...
Δεν παρεξηγούνται...
Ρωτάνε....
Θέλουν να μάθουν... να εξαντλήσουν την πιθανότητα...
Κρατάνε άμυνα...
Προσπαθούν....
Εκτός αν δεν είναι φίλοι.....
Αν δεν ήταν ποτέ .... κι όλα ήταν απλά στο λαμπερό χρυσόχαρτο του δήθεν....

Οι φίλοι δεν ξεχνάνε.....
Δεν αδικούν.....
Δεν πληγώνουν.....
Αυτοκρίνονται....
Αναρωτιούνται...

Οι φίλοι δεν κρύβονται στον εγωισμό τους...
Διαισθάνονται....
Αγαπούν....
Δεν αμφιβάλλουν...
Δεν αμφισβητούν....
Εκτός αν δεν είναι φίλοι...
Αν δεν ήταν ποτέ.... κι όλα ήταν απλά στη χρυσόσκονη μιας ουτοπίας...

Οχι, οι φίλοι δεν χάνονται ....
Γιατί δεν ξεχνάνε...
Εκτός, αν δεν είναι φίλοι....
Αν δεν ήταν ποτέ ..............αληθινοί !!!