Sofia's blog

Δεν είναι δυνατόν να μην έχει μάθει κανείς εκεί στον δήμο Καρύστου την άθλια εκστρατεία κατασυκοφάντησης των Νέων Στύρων και της ευρύτερης περιοχής των Στύρων και των κατοίκων που γίνεται συντονισμένα τις τελευταίες ημέρες με αφορμή το καταδικαστέο γεγονός που συνέβη και όλοι γνωρίζουμε. Διάφορα άτομα προσπαθούν μέσω Διαδικτύου να μποϋκοτάρουν τα Νέα Στύρα και να εξευτελίσουν τους ανθρώπους τους αποκαλώντας τους συλλήβδην άθλιους, κακούς, "βουλγαρογυφτοαλβανούς" και άλλα απαράδεκτα, που όχι μόνο είναι ποινικά κολάσιμα αλλά προάγουν μίσος και βία. Ο δράστης της αποτρόπαιας πράξης που έγινε στα Νέα Στύρα εμπίπτει στην αρμοδιότητα της Δικαιοσύνης και όλοι συμφωνούμε ότι η πράξη του είναι καταδικαστέα. Κανείς μας δεν στηρίζει τέτοιες ενέργειες. Οι επαγγελματίες όμως και ο πανέμορφος τόπος μας που τόσα έχουν προσφέρει στους εκατοντάδες χιλιάδες παραθεριστές και επισκέπτες τόσα χρόνια δεν μπορούν να διασύρονται κατά τον χειρότερο τρόπο από όποιον πιστεύει ότι πρέπει να μποϋκοτά

Τις τελευταίες μέρες διαβάζω όλα όσα συνέβησαν στα Νέα Στύρα σχετικά με τον θάνατο ενός μικρού αδέσποτου σκύλου και αισθάνομαι φρίκη. Καταδικάζω απερίφραστα την ενέργεια !!!!! Την είδηση μου μετέφερε ξημερώματα Τετάρτης ο γιός μου που ήταν στην περιοχή και πραγματικά είχε συγκλονιστεί. Λατρεύω τα ζώα, έχω φροντίσει δεκάδες αδέσποτα γατιά και σκυλιά, έχω ταϊσει με το μπιμπερόν άπειρα μωρά ζωάκια από το δρόμο που τα κουβαλάω σπίτι μου και τα νταντεύω και έχω μεγαλώσει το γιό μου με τις ίδιες αρχές αγάπης και φροντίδας προς τα ζώα. Λατρεύω τον σκύλο μου τον Gordon και τον πριν απ' αυτόν τον Walter, τη Σίμπα, τη Λίλυ.... τον απίθανο γάτο μου τον Σούμπερτ που τον φόλιασε κάποιος ανισσόροπος στο Ψυχικό..... Θέλω να πώ μ' αυτά ότι ξέρω τι σημαίνει ν' αγαπάς το ζωάκι σου. Ο Gordon μας μωρό... Σήμερα είναι τεράστιος... Ξέρω τι είναι να σε κοιτάει με άδολη αγάπη στα μάτια. Ξέρω τι είναι να πονάς που το χάνεις. Το καθένα απ' αυτά τα μικρά χνουδωτά πλασματάκια που δίν

Βρε κοκκώνι μου (κοκκώνα μου έλεγε η γιαγιά μου αλλά εγώ το παραφράζω να ταιριάζει στην περίσταση), πώς σούρθε να πεις αν πληρώθηκε ή όχι ο .... κοκκώνης; Πού το ξέρεις εσύ παλλικάρι μου; Εκεί ήσουνα; Σε είχαμε δει ποτέ κατά πάνω, κατά Στύρα μεριά και δεν το θυμάμαι; Σε είχαμε βάλει ελεγκτή των πληρωμένων και των απλήρωτων; Η μπας και σου 'πε το αφεντικό "πήγαινε εσύ παιδί μου να πεις αυτά που θέλουμε;" Κι εσύ πήγες; Δηλαδή έβαλες το κεφάλι σου στον τορβά για τον μάγκα τον αφεντικό που φύλαξε τα νώτα του κι εξουσιοδότησε εσένα να πας να πεις διάφορα ανυπόστατα; Γιατί σε εξουσιοδότησε και με απόφαση αναρτημένη κιόλας.... Ο κοκκώνης λοιπόν, για να ξέρεις, είναι όντως απλήρωτος και καλά έκανε και διεκδίκησε και πήρε τα λεφτά του όπως τα πήρε.... Μπορεί στα δικά σου χέρια να μην έφτασαν τα ακυρωθέντα και τα καταθετήρια, αλλά αυτό εμένα καθόλου δεν με απασχολεί... Ας ρωτούσατε πριν προβείτε ... όπου προβήκατε... !! Ας προσέχατε !!! Οχι να τραβολογάτε αθώους ανθρώπ

Ο κολλητός μου ο Σταμάτης Μούντριχας μου έγραψε χτες βράδυ στο Facebook : Τι να πω εγώ τώρα σε τέτοιο καταιγισμό αγάπης;  Πιστεύω πάντως πως οι δήμαρχοι πρέπει να λειτουργούν με την καρδιά, αλλιώς χάνουν το νόημα και τον προσανατολισμό τους και γίνονται στεγνοί εκτελεστές αποφάσεων και δέσμιοι μιας καρέκλας .... Πάντως αυτό με την καλή καρδιά ας μη το δέσουν φιόγκο οι γνωστοί εχθροί μου. Γιατί αυτούς δεν θα τους σώσει η καλή μου καρδιά...ότι έσπειραν θα θερίσουν..... Το είπε κι ο απόστολος Παύλος : "Αιρετικόν άνθρωπον μετά πρώτην και δευτέραν νουθεσίαν παραιτού" 

Αφιερωμένο στους αληθινούς φίλους που με διαβάζουν Οσοι διαβάζουν τούτο εδώ το ιστολόγιο και θέλουν να μάθουν τι έγινε χτες στη Χαλκίδα στο πιο απίστευτο δικαστήριο που θα γινόταν -αλλά αναβλήθηκε- νομίζω πως πρέπει να διαβάσουν πρώτα το παραμύθι : "Ο Ρούλης και το σόι του" και στη συνέχεια, από Δευτέρα, λέμε και τα του δικαστηρίου.... Θα μου πείτε τώρα "μα καλά παραμύθια θα διαβάζουμε;" Ναιεεεε διαβάστε τούτο το παραμυθάκι και θα βρει ο καθένας εκεί μέσα ό,τι τραβάει η ψυχή του. Και μερικοί θα βρουν και τη λύση γιατί ΔΕΝ έπρεπε η χτεσινή υπόθεση να φτάσει ποτέ εκεί που έφτασε και τι συνέπειες θα έχουν όσοι την έφτασαν ... Οταν έγραφα λοιπόν το παραμύθι "Ο Ρούλης και το σόι του" ήταν μέσα Αυγούστου 2012 ημέρα Κυριακή... Τότε έγραφα για να παίρνω ανάσες... Τότε έγραφα με πολύ πόνο ψυχής..... Μέσα από τις γραμμές, το χιούμορ, τις εικόνες, έβγαζα την ψυχή μου. Αυτήν που προσπάθησαν τόσο πολύ να διαλύσουν ... κάποιοι.... Οσοι με έζησαν από κοντά,