Οι αρχαίοι ημών πρόγονοι και τα "παλλικάρια" με τις σβάστικες

Σε όσους μπερδεύουν τον αρχαιοελληνικό μαίανδρο με τη σβάστικα του φασισμού...
Σε όσους διακηρύσσουν ότι είναι καθαροί Ελληνες και καμαρώνουν τα "παλλικάρια" με τις σβάστικες που περνάνε τις γριούλες απέναντι ....
Σε όσους φώναζαν πέρσι το χειμώνα (κι ακόμα) "να καεί..να καεί το μπ@@@@έλο" η Βουλή πιστεύοντας ότι η κοινοβουλευτική δημοκρατία πρέπει να καταργηθεί .....
Σε όσους θεωρούν ότι "ένας Παπαδόπουλος μας χρειάζεται" ξεχνώντας την Μπουμπουλίνας, τη Γυάρο, τον Σπύρο Μουστακλή, την ΕΑΤ - ΕΣΑ..............
Σε όλους αυτούς νέους και γέρους........
Που ξέχασαν, ή δεν έμαθαν ποτέ .... όσα ώφειλαν να ξέρουν
Αφιερώνεται 
το παρόν απόσπασμα από τον περίφημο Επιτάφιο Λόγο του Περικλέους τον οποίο ο μεγάλος ηγέτης της αρχαίας Αθήνας εκφώνησε ενώπιον των συμπολιτών του τιμώντας τους νεκρούς του πρώτου έτους του Πελοπονησιακού Πολέμου.....
Συνεγράφη δε από τον Θουκυδίδη....
Διαβάστε το μικρό αυτό απόσπασμα και μπορείτε να το βρείτε στο Διαδίκτυο να το διαβάσετε όλο ... αρκεί να βάλετε απλά "Επιτάφιος Περικλέους"....
Τόσο απλά...
Είναι μάθημα Δημοκρατίας και Ζωής.....
Αν μετά ταύτα κάποιοι θεωρούν ότι και ο Περικλής και ο Θουκυδίδης χρειάζονται και αυτοί  ... "αναμόρφωση", βούρδουλα και μαγκιές με μαυρομπλουζάδες που τραβάνε μαχαίρι και δολοφονούν αθώους Ελληνες πολίτες .... είναι καιρός να συνειδητοποιήσουν ότι πρέπει να φύγουν από δω.... να πάνε αλλού !

"[37] Ξρώμεθα γὰρ πολιτείᾳ οὐ ζηλούσῃ τοὺς τῶν πέλας νόμους, παράδειγμα δὲ μᾶλλον αὐτοὶ ὄντες τισὶν ἢ μιμούμενοι ἑτέρους. καὶ ὄνομα μὲν διὰ τὸ μὴ ἐς ὀλίγους ἀλλ' ἐς πλείονας οἰκεῖν δημοκρατία κέκληται· μέτεστι δὲ κατὰ μὲν τοὺς νόμους πρὸς τὰ ἴδια διάφορα πᾶσι τὸ ἴσον, κατὰ δὲ τὴν ἀξίωσιν, ὡς ἕκαστος ἔν τῳ εὐδοκιμεῖ, οὐκ ἀπὸ μέρους τὸ πλέον ἐς τὰ κοινὰ ἢ ἀπ' ἀρετῆς προτιμᾶται, οὐδ' αὖ κατὰ πενίαν, ἔχων γέ τι ἀγαθὸν δρᾶσαι τὴν πόλιν, ἀξιώματος ἀφανείᾳ κεκώλυται. ἐλευθέρως δὲ τά τε πρὸς τὸ κοινὸν πολιτεύομεν καὶ ἐς τὴν πρὸς ἀλλήλους τῶν καθ' ἡμέραν ἐπιτηδευμάτων ὑποψίαν, οὐ δι' ὀργῆς τὸν πέλας, εἰ καθ' ἡδονήν τι δρᾷ, ἔχοντες, οὐδὲ ἀζημίους μέν, λυπηρὰς δὲ τῇ ὄψει ἀχθηδόνας προστιθέμενοι. ἀνεπαχθῶς δὲ τὰ ἴδια προσομιλοῦντες τὰ δημόσια διὰ δέος μάλιστα οὐ παρανομοῦμεν, τῶν τε αἰεὶ ἐν ἀρχῇ ὄντων ἀκροάσει καὶ τῶν νόμων, καὶ μάλιστα αὐτῶν ὅσοι τε ἐπ' ὠφελίᾳ τῶν ἀδικουμένων κεῖνται καὶ ὅσοι ἄγραφοι ὄντες αἰσχύνην ὁμολογουμένην φέρουσιν.

ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ :

37. Έχουμε δηλαδή πολίτευμα, το οποίο δεν αντιγράφει τους νόμους άλλων, μάλλον δε εμείς οι ίδιοι είμαστε υπόδειγμα σε μερικούς παρά μιμούμαστε άλλους. Και ονομάζεται μεν δημοκρατία, γιατί η διοίκηση είναι στα χέρια των πολλών και όχι των ολίγων. Όλοι έχουν τα ίδια δικαιώματα έναντι δε των νόμων στις ιδιωτικές τους διαφορές, ενώ ως προς την θέση τους στον δημόσιο βίο κάθε ένας, ανάλογα με την επίδοση σε κάποιο τομέα, προτιμάται για ένα από τα δημόσια αξιώματα, και όχι από την πολιτική του παράταξη όσο από την αρετή του, ούτε εξαιτίας της φτώχειας, ενώ έχει την ικανότητα να παράσχει κάποια υπηρεσία στην πατρίδα του, εμποδίζεται από το γεγονός ότι είναι άγνωστος. Ζούμε ελεύθερα, και ως πολίτες στον δημόσιο βίο και ως άτομα στον ιδιωτικό, στις επιδιώξεις μας της καθημερινής ζωής, κατά τις οποίες δεν κοιτάμε ο ένας στον άλλον με καχυποψία, δεν θυμώνουμε με τον γείτονά μας, όταν κάνει σύμφωνα με την ευχαρίστησή του, ούτε παίρνουμε μια φυσιογνωμία σκυθρωπή, η οποία μπορεί να μην βλάπτει τον άλλο, πάντως όμως είναι δυσάρεστη. Ενώ δε στην ιδιωτική μας ζωή συναναστρεφόμαστε χωρίς να ενοχλεί ο ένας τον άλλον, στην δημόσιά μας ζωή από σεβασμό προ πάντων δεν παραβαίνουμε τους νόμους, υπακούμε σε όσους κάθε φορά έχουν τα αξιώματα και στους νόμους, και περισσότερο σε εκείνους από τους νόμους, που έχουν θεσπιστεί για ωφέλεια των αδικούμενων, και σε άλλους, οι οποίοι αν και άγραφοι, η παράβασή τους φέρνει πανθομολογούμενη ντροπή."