Πολυτεχνείο - σαράντα χρόνια μετά

17 Νοέμβρη 1973 - 17 Νοέμβρη 2013.

Σαράντα χρόνια πέρασαν. Αρκετά για να αρχίσει σιγά σιγά να γράφεται αντικειμενικά η ιστορία......
Με όλο τον σεβασμό στην ημέρα, πιστεύω ότι αν η εξέγερση στο Πολυτεχνείο σήμερα μένει μόνο στον εορτασμό και στον πανηγυρισμό όπου πηγαίνουμε τα παιδιά μας να αφήσουν ένα λουλουδάκι στα "παδιά" και κείνα παπαγαλίζουν "τα παιδιά τα παιδιά" χωρίς ούτε να καταλαβαίνουν ούτε να μπορούν να μιλήσουν ποτέ σωστά γι' αυτό, καταλήγουμε όπως πάντα σ' αυτή τη χώρα σε μια λαϊκίστικη γραφικότητα εφάμιλλη του "do you like the Greece" και " Τσολιαδάκι - Πολυτεχνειάκι" που απέχει χιλιάδες μίλια από αυτό που θάπρεπε νάναι.....
Οπως συνήθως σ' αυτή τη χώρα του "ξέρεις ποιος είμ' εγώ" τα συμψηφίζουμε όλα και συνεπώς τα μηδενίζουμε όλα διότι δεν έχουμε ούτε παιδεία, αλλά ούτε και διάθεση να μάθουμε τίποτα περισσότερο απ' ότι ήδη ξέρουμε κουτσουρεμένο ή μισό δεν έχει σημασία.
Ημουν παιδί 13 χρονών τότε σ'ένα σπίτι που κυριαρχούσε η αντιχουντική αντίληψη. Κανείς λοιπόν δεν μπορεί να σβήσει από τη μνήμη μου τις μέρες εκείνες στην Αθήνα. Τις έζησα όπως μπορεί να τις ζήσει και να τις αντιληφθεί ένα παιδί που το παίρνουν από το χέρι και το κατεβάζουν στην Πατησίων που έσφυζε από κόσμο.... Εχω γράψει και πέρσι τέτοια μέρα γι'αυτό και δεν έχει νόημα να λες τις δικές σου αλήθειες δυο και τρεις φορές, ίσως τελικά δεν ενδιαφέρουν και κανέναν άλλον εκτός από τη δική σου ψυχή.
Εχω, και κανείς δεν μπορεί να το σβήσει, πάντα στην καρδιά μου φυλαγμένο το άρωμα της λαϊκής, και όχι μόνο φοιτητικής, εκείνης εξέγερσης που συμπαρέσυρε ανθρώπους από διαφορετικά κοινωνικά και μορφωτικά επίπεδα εναντίον της χούντας τον Νοέμβρη του 73 σαν αποτέλεσμα μιας σειράς φοιτητικών και πολιτικών κινήσεων εκείνης της χρονιάς ...
Οι μέρες εκείνες είχαν τη γεύση του Μάη του '68, της Ανοιξης της Πράγας, των μεγάλων διαδηλώσεων στο Λονδίνο... Το πορτραίτο του Τσε κυριαρχούσε παντού και πολλοί, άλλοι συνειδητά κι άλλοι ασυνείδητα, εμπνέονταν απ' αυτό! Δεν είχε τρελλαθεί λοιπόν όλη η Ευρώπη, ούτε και όλοι αυτοί οι άνθρωποι έκαναν λάθος. Κάθε κίνημα είναι παιδί της εποχής του.
Ηταν το κλίμα κατάλληλο, ήταν οι συνθήκες τέτοιες.. To BBC και η Deutsche Welle μετέδιδαν αντιχουντικές εκπομπές καθημερινά... Ακούγαμε κάθε βράδυ ραδιόφωνο στο σπίτι... όχι μόνο εμείς.. Ο κόσμος στα μεγάλα αστικά κέντρα και κυρίως στην Αθήνα ζούσε τη δική του αλήθεια και είχε πια τους δικούς του κώδικες επικοινωνίας....

Οι αιτήματα και οι προτεραιότητες της εποχής εκείνης ήταν Πολιτική Ελευθερία, Εθνική Ανεξαρτησία, Δημοκρατική Παιδεία και Εργασία.
Πολιτική Ελευθερία που δεν υπήρχε αφού ξερονήσια και στρατόπεδα ήταν τόποι φυλάκισης και βασανισμού κρατουμένων.
Εθνική Ανεξαρτησία που δεν υπήρχε αφού η χώρα ήταν προτεκτοράτο των Αμερικανών.
Δημοκρατική Παιδεία που δεν υπήρχε αφού τα ωρολόγια προγράμματα των σχολείων υπόκεινταν σε προπαγανδιστικές αντιλήψεις και δεν μπορούσε ο πολίτης ελεύθερα να διαβάσει και να πει ότι θέλει.  Εργασία για όλους χωρίς πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων.
Είναι αλήθεια ότι ένα μεγάλο μέρος του ελληνικού λαού, κυρίως ο αγροτικός πληθυσμός, δεν πήρε χαμπάρι τι γινόταν στη χώρα και προσαρμόστηκε στο μοντέλο "Παττακός και μυστρί" και "Χορεύουμε λεβέντικα την Ιτιά" ή "Δάνεια και Ανάπτυξις της Υπαίθρου". Δεν θα αντιδικήσω με όσους δεν καταλαβαίνουν. Πρέπει όμως επιτέλους κάποιοι να πάψουν να λένε ότι ήμασταν καλύτερα τότε, επειδή οι ίδιοι έτυχε να βολευτούν κάπως...
Βλέπω ανθρώπους διορισμένους τότε απ' τη χούντα θλιβερούς προέδρους κοινοτήτων που κατηγορούσαν συγχωριανούς τους για "κομμουνιστάς" ..ακόμα έτσι εκφράζονται. Βλέπω παιδιά χουντικών τότε, ακόμα δεν τους έχει φύγει το "αντικομμουνιστικό" μένος... Τι κρίμα!
Ακόμα,ύστερα από 40 χρόνια, δεν μπορούν να ξεχωρίσουν την ελευθερία της σκέψης και της πολιτικής επιλογής από τον ολοκληρωτισμό απ' όπου κι αν προέρχεται....
Ενα μέρος όμως, σημαντικό, του ελληνικού λαού διώχθηκε βάρβαρα για τα πολιτικά του φρονήματα. Φυλακίστηκε άδικα, απολύθηκε από τη δουλειά του χωρίς αιτία μόνο με την απλή καταγγελία ενός ρουφιάνου, βασανίστηκε απάνθρωπα στα κολαστήρια της οδού Μπουμπουλίνας, στο στρατόπεδο Διονύσου, στα κρατητήρια της Ασφάλειας.....στη Γυάρο..... κλπ κλπ.
Για τα παιδιά αυτών των ανθρώπων, επιστημόνων, υπαλλήλων, ελεύθερων επαγγελματιών κλπ δεν υπήρχαν Χριστούγεννα.. τότε, επειδή κάποιος αλήτης το αποφάσισε !!!!
Είμαι ένα απ' αυτά τα παιδιά που είδα τον πατέρα μου χωρίς δουλειά για πολλά χρόνια....λόγω των πολιτικών του φρονημάτων το 1967... Ξέρω πολλά παιδιά τέτοια σαν κι εμένα .....
Οποιος ηλίθιος λέει σήμερα ότι όλοι όσοι διώχθηκαν ήταν "κομμουνισταί" πρέπει επειγόντως να διαβάσει τα γεγονότα και να βγάλει τις τσίμπλες από τα μάτια και τα μυαλά του.
Δεξιοί, κεντρώοι και αριστεροί διώχθηκαν,συνελήφθησαν και βασανίστηκαν εξίσου, αξιωματικοί του ελληνικού στρατού μαζί με φοιτητές, κομμουνιστές μαζί με παραδοσιακούς δεξιούς αλλά με ελεύθερο μυαλό ανθρώπους που δεν δέχθηκαν την κατάλυση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας...με τρανταχτά ονόματα και παραδείγματα που θα θέλαμε ώρες να απαριθμήσουμε....
Οπου βασανίζεται άνθρωπος από άνθρωπο είναι Δικτατορία και η Δικτατορία είναι απλά ένα εγκληματικό πολίτευμα όπου επιτρέπονται τα πάντα χάριν της εξουσίας.....
Να μη συγκρίνουμε λοιπόν το σήμερα με το τότε....
Σήμερα ύστερα από σαράντα ολόκληρα χρόνια πολλά καλά έγιναν αλλά και πάρα πολλά χάθηκαν.
Οι σημερινές ανάγκες είναι παρεμφερείς αλλά μέσα από τις σημερινές συνθήκες διαμορφωμένες από το ευρωπαϊκό προφίλ μας και την παγκοσμιοποίηση.
Είναι σαφές ότι δεν θα γίνουμε Κούβα. Δεν πρέπει και δεν μας ταιριάζει αυτό.
Ομως η Εθνική Ανεξαρτησία, η Ισονομία, η Κοινωνική Πρόνοια, η Εργασία για όλους, η Παιδεία προσαρμοσμένη στην σύγχρονη κοινωνία είναι δικαίωμά μας και δίκαιη απαίτησή μας.
Σε ποιον και γιατί να τα χαρίσουμε αυτά τα αγαθά; Αν δεν τα διεκδικήσουμε ποιός θα μας τα παραχωρήσει και γιατί;
Σήμερα περνάμε δύσκολες μέρες.
Η πατρίδα μας κι εμείς οι ίδιοι βιώνουμε μια ύφεση οδυνηρή στην οποία μας οδήγησαν μοιραίες, κακές, άτολμες πολιτικές ανθρώπων πολύ μικρών ηθικά και πολιτικά. Ανθρώπων που αν και προέρχονταν -κάποιοι- από τους ενθουσιώδεις νέους του Πολυτεχνείου, μπήκαν σε μια προσωπική επιδίωξη ευημερίας και ξέχασαν ότι είναι υπηρέτες του δημοσίου συμφέροντος...

 Κάποιοι εξαγόρασαν τους αγώνες τους με υπουργικούς θώκους από τους οποίους ξέχασαν το "η φαντασία στην εξουσία" κι έγιναν απλά μια ψωροφαντασμένη εξουσία που έκρυβε έναν παλαιοεπαρχιωτισμό και μια εσώτερη πείνα αδάμαστη.
Αυτά όμως δεν μπορούν να ακυρώσουν την αλήθεια και την γνησιότητα εκείνου του αγώνα.
Τα όνειρα και οι κραυγές εκείνων των φοιτητών, των εργατών, των υπαλλήλων,των καθηγητών υπήρξαν έστω και για μια ιστορική κορυφαία στιγμή ΑΛΗΘΙΝΑ ! Θα πρέπει να μάθουμε επιτέλους να βάζουμε στο κάδρο τη στιγμή και όχι τον αιώνα !!!!
Οσα ακολούθησαν μετά, μέχρι σήμερα, έγιναν σε ένα κράτος που δεν προσπάθησε ποτέ να δημιουργήσει υποδομές για την τήρηση των νόμων και των θεσμών και την εκπαίδευση των πολιτών. Ενα κράτος που εν πολλοίς ήταν ανταγωνιστικό με τον πολίτη και όπου ο καθένας όπως μπορούσε τη βόλευε .... 

Ενα κράτος που δεν διασφάλισε τον εαυτό του για την μελλοντική ανάπτυξή του σε βάσεις και πλαίσια ισχυρά και αδιαπραγμάτευτα. Σαν να φυτεύεις ένα καινούργιο δεντράκι και τ΄αφήνεις μόνο του να μεγαλώσει όπως όπως...
Ενα κράτος που αντικατέστησε την σπουδαία παιδεία και τη μοναδική γλώσσα του με ξενόφερτα μοντέλα ηλεκτρονικής αποβλάκωσης των 500 λέξεων και πρωϊνάδικα με μοντέλες της μιας νύχτας που παντρεύονταν σε "γάμους του αιώνα" γνωστούς δικηγόρους που αθώωναν πανηγυρικά εμπόρους ναρκωτικών και μεγαλομετόχους των ΠΑΕ με στημένα παιχνίδια ...
Εμείς όμως τους βγάλαμε όλους αυτούς, μάλιστα πολλές φορές κι εμείς δεν ξεσηκωθήκαμε ποτέ εναντίον τους.... Τους δώσαμε τόση ανοχή όση κανένας ευρωπαϊκός λαός δεν επέδειξε στις ηγεσίες του και στα κάθε φορά δημιουργούμενα πρότυπά του..

Πήραμε Αρμάνι χαρτοφύλακα και κοστούμι αλλά δεν πήραμε ποτέ κανένα βιβλίο να διαβάσουμε έστω στο μετρό.....
Και σαν να μη φτάνει αυτό αναβιώνει στις μέρες μας ένας φασισμός ντυμένος με την προβιά του εθνικισμού και του ολοκληρωτισμού. Ενας φασισμός ανεγκέφαλων, παιδιών του λαού δήθεν, που ονειρεύονται την "κάθαρση". Ποια κάθαρση θα κάνουν οι μπράβοι των νυχτερινών κέντρων και τα λοιπά αποβράσματα; Με τι προσόντα και τι μυαλό; Κι έτσι καταντάμε όλοι οι υπόλοιποι να ντρεπόμαστε να πούμε ότι είμαστε Ελληνες πατριώτες, μια λέξη που ήταν τιμή για όλους τους Ελληνες αριστερούς και δεξιούς...
Σέρνουμε ακόμα μέσα μας τα κουρέλια του καταραμένου εμφύλιου, όπου αδέλφια κυνηγούσαν κι εξόντωναν αδέλφια κοιτάζοντας προς τον ουρανό για το επόμενο τσουβάλι αγγλικές λίρες κι άλλα πολύχρωμα σημαιάκια της εποχής που είναι σαφές πλέον ότι έπαιζε μπιλιάρδο στην πλάτη του ελληνικού λαού κάθε ισχυρός Αμερικάνος ή Ρώσος.....
Η πολιτική ανάκαμψη και η ανάπτυξη της χώρας σήμερα, πιστεύω, δεν περνάει μέσα από λαϊκά δικαστήρια, μέσα από τον κραυγάζοντα όχλο, μέσα από τη μαζική υστερία "σταύρωσον σταύρωσον αυτόν" ούτε τους Ροβεσπιέρους της πλάκας, ούτε βέβαια από τα παγωμένα μοντέλα άλλων εποχών..
Ολα αυτά κρύβουν μέσα τους βαθειά φοβισμένα, απόλυτα συμβιβασμένα, αφάνταστα κομπλεξικά, εξαιρετικά αμόρφωτα ανθρωπάκια που διψάνε για αίμα και δεν πρέπει να επιδιώκουμε να είμαστε έτσι...
Φασίστες της ίδιας και χειρότερης μορφής που ποτέ δεν μπορούν να φτιάξουν Παρθενώνες και Ολυμπίες,ούτε βέβαια τεχνολογικά και οικονομικά θαύματα ανάκαμψης, αλλά μόνο να κεντάνε άτεχνα στα μπράτσα τους "ο τολμών νικά" άντε και καμμιά μαιανδροσβάστικα.....
Ομως τελικά κι εμείς οι άλλοι που δεν ανήκουμε σ' αυτούς τι κάνουμε; Οσοι λέμε ότι έχουμε μια στάλα ευαισθησία και συνειδητοποίηση;
Ισως δεν τολμάμε κι εμείς όσα πρέπει. Ισως δεν διαβάζουμε και δεν σκεφτόμαστε όσο πρέπει ή τόχουμε ρίξει στη βαθειά διανόηση και κάνουμε παρέα μόνο με τους ομοίους μας ανακυκλώνοντας τους προβληματισμούς μας σε στείρες συζητήσεις μπροστά σε τζάκια πίνοντας εσπρέσσο και γράφοντας στα tweeters δυσνόητα νοήματα. Οσο πιο δυσνόητα τόσο πιο πολύ αυταρεσκόμεθα !!! 

Νομίζω πώς δεν καλύπτουμε τα κενά μας. ... Διδαχθήκαμε κάτι από το παρελθόν ή όχι; Οταν θα ξαναψηφίσουμε τους ηγέτες μας θα πάμε ή θα κάτσουμε σπίτι και θα πούμε "ρε δεν πάνε να γ....θούνε όλοι τα ίδια σκατά είναι;" δείχνοντας για άλλη μια φορά πόσο ανώριμοι πολιτικά και κοινωνικά είμαστε; Κάποιοι θα ουρλιάζουν "κάθαρση" και κάποιοι θα "μονάζουν" σε φιλοσοφικούς κύκλους χωρίς ουσία;
Εγώ θέλω να παραμένω αισιόδοξη... Πιστεύω πως αν προσπαθήσουμε πολλά μπορούμε να κάνουμε σαν λαός. Εχουμε και μυαλό και δύναμη..
Εχουμε μια παρακαταθήκη Ελληνικής Γραμματολογίας όπου μπορούμε να βρούμε ασφαλείς συνταγές Δημοκρατίας και Ισοπολιτείας. Εχουμε εξαιρετικούς επιστήμονες. Νέους και αρκετούς λιγώτερο, αλλά πάντα, νέους στη σκέψη και τη διάθεση προσφοράς. Ελληνες σε όλο τον κόσμο.
Μπορούμε να απαιτήσουμε πράγματα για την Παιδεία και τον Πολιτισμό....

Οφείλουμε να απαιτήσουμε πράγματα για την Εθνική Κυριαρχία και να μην κάνουμε την πάπια όταν αλωνίζουν οι γείτονες πολιτικοί στη Θράκη την ίδια ώρα που στην Αθήνα ανώτατα κυβερνητικά στελέχη συνομιλούν με υπαλληλίσκους της Τρόικας παίρνοντας διαταγές για την σύνταξη του παππού και της γιαγιάς. Για κανέναν παππού και γιαγιά Βρετανίδα, Γαλλίδα ή Γερμανίδα δεν αποφάσισε ποτέ ο Ελληνας να της κοπεί η σύνταξη.
Πιστεύω πώς υπάρχουν τρόποι, μέτρα και προτάσεις υγιείς και σύγχρονες να βγούμε από την κρίση..

Κόβοντας μισθούς κόβουμε την κίνηση της αγοράς. Τόσο μυαλό θέλει πια να το καταλάβουμε;
Είναι ώρα να σηκωθούμε από τον εκείνον τον έρημο καναπέ...
Ας ωριμάσουμε λοιπόν ως λαός  μέσα από τις ιδέες που θέρμαναν την εφηβεία μας...όχι το Hip Hop και το Nintendo ούτε καν το φασόν Αρμάνι,  αλλά μέσα από την υγιή αντιπαράθεση σοβαρών επιχειρημάτων και προτάσεων ...
Ας ανοίξουμε ένα διάλογο ως κοινωνία... Τι μας φταίει και τα βάζουμε με τη δημοκρατία σαράντα χρόνια τώρα; Τι μας φταίει και δεν μπορούμε να ορθοποδήσουμε στην πιο όμορφη χώρα του κόσμου όπου εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο ονειρεύονται να δουν το ήλιο της και να αναπνεύσουν τον αέρα της;

"Κουφάλες δεν ξοφλήσαμε.. αυτό έχω μόνο να σας πω.. τα όνειρα των εραστών δεν σβήνουν.." λέει ο Διονύσης Τσακνής στο υπέροχο τραγούδι του αφιερωμένο στο Πολυτεχνείο...

Κουφάλες ..η αλήθεια του Πολυτεχνείου παραμένει. Ακόμα κι αν κάποιοι συντελεστές του (όχι όλοι ευτυχώς) τόριξαν στο φαγοπότι και στο dirty dancing..!!!!
Fuck them και συνεχίζουμε...λέω εγώ...