Σοφία & Αριστέα : Χριστουγεννιάτικες προμήθειες στην Εύβοια

Οπως είχαμε προαναγγείλει με δημόσιες ανακοινώσεις και τυμπανοκρουσίες προς πάντα ενδιαφερόμενο και στις ΓΕΥΣΕΙΣ της ΕΥΒΟΙΑΣ το γνωστό δίδυμο Σοφία & Αριστέα κατεβήκαμε στην πατρίδα για τις χριστουγεννιάτικες προμήθειες διότι ως γνωστόν μόνο τα τοπικά προϊόντα της Εύβοιας εμπιστευόμεθα !!!

Μέχρι και φωτογραφίες είχαμε κολλήσει στο facebook η αφεντομουτσουνάρα μου και η γνωστή πανεπιστημιακός Αριστέα ότι θα μεταβούμε προς ΩΝΙΑ, εξ ού και ψώνια για όσους δεν θυμούνται τη λέξη και προς ανταλλαγή εορτασίμων ευχών με φίλους και συγγενείς.

Και αφού πήραμε τις ευχές των κολλητών μας από τις ΓΕΥΣΕΙΣ της ΕΥΒΟΙΑΣ και διαφόρων άλλων καλών φίλων από το facebook (που ποτέ δεν καταλαβαίνουν οι άνθρωποι γιατί εμείς ανακοινώνουμε πότε ξεκινάμε και πότε φτάνουμε αλλά πάντα μας καλοεύχονται γιατί είναι ευγενικοί άνθρωποι), τέλος πάντων αφού πήραμε τις ευχές τους για καλό δρόμο και το φλυτζάνι με τον καφέ στο χέρι να το πίνουμε στο δρόμο ξεκινήσαμε, δηλαδή εγώ ξεκίνησα από το Ψυχικό, ανέβηκα στα Τουρκοβούνια και παρέλαβα την Αριστέα από το Γαλάτσι μαζί με μία τεράστια γλάστρα με κίτρινη ορχιδέα και άλλη μία ανθοδέσμη πάλι με κίτρινες ορχιδέες.

Αν και δεν καταλάβαινα το λόγο γιατί έπρεπε να συναποκομίσουμε τις γλαστροορχιδέες δεν μίλησα διότι Αριστέα είναι αυτή και δεν σηκώνει πολλά πολλά. Είπα όμως μέσα μου ότι σάμπως δεν είναι καλά τούτη να τρέχουμε στον Αλμυροπόταμο με τις ορχιδέες να γελάει ο κόσμος.

Πίνοντας τον καφέ μας μέσα στο αυτοκίνητο, όπου το μισό τον έπινε το παντελόνι μου καθώς τρανταζόμαστε από τα γέλια, καθώς λέγαμε για "ετσά τη Σοφιά που παρασταίνει τη πρωτευουσάνα τσε τη σοϊλού από τα Ψυχικά" και τα άλλα μαργαριτάρια του δίδυμου Μούντριχα - Δεληπέτρου και εν γένει είχαμε γίνει σα μη μπω καφεπίνοντας και χαχανίζοντας κι άμα φτάναμε στα διόδια ψαχνόμαστε μανιωδώς σαν καθυστερημένες για ψιλά και σταυροκοπιόντουσαν οι υπάλληλοι, τέλος πάντων καμμιά φορά ρήμαξε και φτάσαμε στη Χαλκίδα όπου είχαμε διάφορες δουλειές σοβαρές που δε σας τις λέμε.

Αμα τελειώσαμε τραβήξαμε γραμμή για το Εργατικό Κέντρο Χαλκίδας που ήτανε το Χαριστικό και Ανταλλακτικό Παζάρι και η κ. Σταυρούλα Γιοβανάκη που κάνει καταπληκτική δουλειά μαζί με τις άλλες κυρίες για τόσους ανθρώπους που έχουν ανάγκη. Φιλιά και αγκαλιές με την κ. Σταυρούλα τη φίλη μας που μας σύστησε και στις άλλες εξαιρετικές κυρίες και πολύ χαρήκαμε που τις είδαμε και τις γνωρίσαμε κι άμα υπάρχουνε τέτοιοι άνθρωποι ο κόσμος γίνεται καλύτερος. Κάτι πακετάκια με κορδελίτσες που είχαμε φτιάξει με την Αριστέα τα αφήσαμε και φύγαμε χωρίς πολλά λόγια διότι άμα κάνεις τέτοια πράματα δεν κάνει να λες πολλά και μακάρι να δώσουν χαρά εκεί που πάνε.......

Η Αριστέα ήθελε καφέ και τον κέρναγε κιόλας κι εγώ άλλο που δεν ήθελα. Στο ξενοδοχείο Παλίρροια παρακαλώ οι μούρες μας για εσπρεσσάκι, καπουτσινάκι και σαντουιτσάκι με τέλειο σέρβις και εξαιρετική ευγένεια και με νερό φιλτραρισμένο που σερβίρει το ξενοδοχείο σε ωραιότατο μπουκάλι και πολύ καλά κάνει που φροντίζει έτσι τους πελάτες του.

Το υπέροχο χριστουγεννιάτικο δέντρο του ξενοδοχείου Παλίρροια στη Χαλκίδα
που ο διευθυντής του κ. Βασίλης Μπασινάς μας επέτρεψε να φωτογραφήσουμε  για τις ΓΕΥΣΕΙΣ

Πήραμε καμμιά φορά το δρόμο προς τα κάτω αν και καθόλου δεν θέλαμε ν' αφήσουμε τη Χαλκίδα και τον Εύριπο που όσες φορές και να τον δεις μαγεύεσαι και δεν θέλεις να φύγεις.

Τρελλή κίνηση στο Βασιλικό και βροχή με το τουλούμι να χάνεται ο κόσμος. Δώσαμε και πήραμε να ξεκολλήσουμε και λέγε λέγε πάλι για τα γνωστά και μη εξαιρετέα "πολιτικο-γευστικά" φτάσαμε στο Αλιβέρι και πήγαμε να δούμε φίλους που μας περίμεναν.
Σκούντα βρόντα τραβούσα την Αριστέα να φύγουμε διότι ο κολλήγας στον Αλμυροπόταμο θα είχε βγάλει αφρούς που περίμενε να πάμε να παραλάβουμε το δόλιο αρνί που έχει κανονιστεί ως ενοίκιο για το χωράφι στο πέρα βουνό, να ξεμπερδεύει κι αυτός.
Ευτυχώς η βροχή λιγόστεψε και φτάσαμε αισίως στα σπίτια μας στον Αλμυροπόταμο όπου η Αριστέα μετέβη στο κοιμητήριο να στολίσει τον άνδρα της και τους γονείς μου με τις υπέροχες ορχιδέες της και τότε κατάλαβα γιατί τις κουβάλαγε τόσο δρόμο και τι σκοπό είχε. Εγώ δεν πήγα μαζί της διότι ως αντισυμβατικό άτομο που είμαι κάνω τα πάντα με το δικό μου τρόπο, my way που λέει κι ο Σινάτρα.

Αφού φωτογράφησα για πολλοστή φορά τα χειμωνιάτικα αρωματικά τριαντάφυλλά μου που μέσα στο δεκέμβρη είναι μια οπτασία, έπεσα με τα μούτρα στη βιβλιοθήκη μου, την οποία ιδιαιτέρως καμαρώνω και  βρήκα τα  εξαιρετικά βιβλία που ήθελα για τις ΓΕΥΣΕΙΣ και τη ΣΤΥΡΕΩΝ ΓΗ. Πολύ χάρηκα διότι πάντα ξέρω τι βιβλία έχω αλλά πάντα το πρόβλημα είναι αν βρίσκονται στην Αθήνα ή το χωριό και με τόσα βιβλία λέω ότι καμμιά μέρα δεν θα χωράμε πλέον στο σπίτι, ούτε δω ούτε κει και θα γελάει κάθε πικραμένος αλλά συνεχίζω να εμπλουτίζω τις βιβλιοθήκες μου με μανία....

Μια βόλτα στα Νέα Στύρα, στα Μεσοχώρια και πάλι πίσω στην παραλία Αλμυροποτάμου για να δούμε φίλους και να κάνουμε τις προμήθειές μας. Οταν βλέπεις αγαπημένους ανθρώπους ποτέ δεν φτάνει η ώρα να πεις όσα θέλεις. Εεεε κι άμα έχεις κάνει και δήμαρχος στον τόπο όσο νάναι πάντα σου γυρίζουν την κουβέντα στο "τι γίνεται...πώς γίνεται", σου λένε -θέλεις δεν θέλεις- και ότι στραβό βλέπουν...οπότε μαθαίνεις και όλα τα νέα, όσα δεν σου τα έχουν τηλεφωνήσει. Βλέπεις και τα νέα έργα μπετόν,λίγο εδώ λίγο εκεί, βλέπεις και τα ρουσφετορουσφέτια που αποκαλούνται έργα και χαμογελάς ....

Οπως απεδείχθη τελικά ο κολλήγας μου είχε παραδώσει το αρνί σε έμπιστα χέρια, στον φίλο μου τον Κώστα και τη Σοφία, και πήγε ν'αρμέξει με την ησυχία του διότι ο άνθρωπος έχει ένα πρόγραμμα στη ζωή του και δεν είναι ρεμπεσκές να γυρνοβολάει δεξιά κι αριστερά και σιγά μην περίμενε πότε θα ευδοκήσουμε εμείς να τελειώνουμε τις χαιρετούρες και να πάμε σπίτι του να πάρουμε τ'αρνί μας. 

Κάτι με τους ντενεκέδες το λάδι που έπρεπε να πάρουμε η καθεμιά από τα χωράφια της, κάτι με τα πεντανόστιμα λουκάνικα του κ. Τάκη Πάλλη από τα Μεσοχώρια και τα λεμονοπορτόκαλα από το περιβόλι μου, κάτι με το σπιτικό χοιρινό του κ. Κώστα από τον Αλμυροπόταμο, κάτι ψωμιά, αυγά, κρασιά, τσίπουρα, ρίγανες, θρούμπια, ζαρζαβατικά και τα πεσκέσια μαζί με μελομακάρονα, κουραμπιέδες και διάφορα άλλα ήρθε και φρακάρισε το αυτοκίνητο που είχαμε ρίξει και τα καθίσματα και πάλι ίσα που χώραγε η Αριστέα δίπλα.

το νοστιμότατο λουκάνικο του φίλου μου Τάκη Πάλλη 

Ευτυχώς δηλαδή που δεν είχαμε και το τυρί του κολλήγα αφού το είχαμε πάρει την άλλη φορά και έτσι δεν θα είχαμε πάλι να πετάγονται τα καπάκια και να σταματάμε στην Εθνική να βουλώσουμε τους ντενεκέδες και να γελάμε  σαν τις παλαβές, νύχτα η ώρα, και να κοροϊδεύει αυτό το τέρας ο Μούντριχας με τα καπάκια τα δικά μας και να μας κάνει επιπλέον ρεζίλι σε όλη την παρέα των Γεύσεων ότι δεν ξέρουμε τάχα μου να κλείσουμε δυο μαυροντενεκέδες με τυρί.

Πήραμε καμμιά φορά το δρόμο της επιστροφής πάλι μέσω Χαλκίδας γιατί αυτό είναι το αγαπημένο μας δρομολόγιο για ν'απολαμβάνουμε την Εύβοια όσο περισσότερο γίνεται και η βροχή, αγαπημένη συντρόφισσα, καθόλου δεν μας τρόμαζε.....

Ντράγκα ντρούγκα τα διάφορα μέσα στο αμάξι και η Αριστέα έβγαζε φιρμάνι κάθε τόσο "αυτό δεν το έβαλες καλά, εκείνο έπρεπε να το βάλεις πιο πίσω" και γενικώς όλο είχε κάτι να πει για τη χωροταξική κατανομή του αυτοκινούμενο τρελλοκομείου μας εκεί μέσα που όμως θα γίνει ένα υπέροχο χριστουγεννιάτικο τραπέζι για την απόλαυση ματιών και γεύσης .....

Με ωραία μουσική, τα κινητά να χτυπάνε κάθε τόσο καθότι ο σύζυγός μου - που ως γνωστόν με πήρε από αγάπη - και οι κόρες της Αριστέας ανησυχούσαν πότε θα φτάσουμε αλλά και τα ατέλειωτα πειράγματα και αποσπάσματα από τους μνημειώδεις διαλόγους Μάκη Δεληπέτρου - Σταμάτη Μούντριχα σε στυλ "Ετσά η Σοφιά που δεν καταδέχεται η μούρη της να πάει στο μπακάλη και στέλνει την περέτρα στο Βασιλόπουλο" πέρασε η ώρα και αράξαμε στη Χαλκίδα για το καθιερωμένο σουβλάκι στον Εύριπο πάνω στα νερά που δε σταματάνε το τρελλοτάξιδό τους στους αιώνες των αιώνων.

Αμα δεν το φάμε αυτό το σουβλάκι στην επιστροφή με την Αριστέα δεν μας πάει καλά η μέρα ούτε η νύχτα και μόλις φτάσαμε πέσαμε πάνω σε διάφορους γνωστούς με αγκαλιές και φιλιά και κοντέψαμε να ξημερωθούμε γιατί πάλι πλακώσαμε τις γνωστές συζητήσεις και πώς και τι και τελειωμό δεν είχαμε.

Αειντε να φτάσεις μέχρι το σπίτι κι άειντε να ξεφορτώσεις, ευτυχώς που ο σύζυγός μου είναι παλλικαράτσι που λέει κι ο Δεληπέτρος, και τα ξεφόρτωσε μια χαρά γιατί εγώ είχα να πάω την Αριστέα σπίτι της με όλα τα συμπράγκαλά της νύχτα η ώρα να τρέχουμε σαν τα λιουγκάτια που λένε στο χωριό μου τους καλλικάντζαρους...

Εδωσε ο Θεός να πέσουμε στα κρεββάτια μας με δοντάκια πυτζαμάκια και τα λοιπά έτοιμα επιτέλους και ήρθε η ώρα ν' ανοίξω το λάπτοπ, που ως γνωστόν το παίρνω αγκαλιά και να διαπιστώσω μετά μεγάλης ευτυχίας ότι τα αγαπημένα μου φιλαράκια στις ΓΕΥΣΕΙΣ είχανε περάσει μια χαρά και όσο νάναι είχανε ανησυχήσει και λιγάκι για το τι γίναμε..... 

Ιδού ένα υπέροχο δείγμα διαλόγου μεταξύ των γνωστών πειραχτηριών της Ομάδας την Τετάρτη το βράδυ :

Μάκης Δεληπέτρος : Στέλουνε οι χωριανοί οι καρυστινοί λοκάνικα να κάνουμε πανηζύρι τσε έρχονται του πειρασμού οι Στουραίτες τσε ο Μούντριχας τσε τα βάνουνε κάτου τσε δεν φτάνει τίβοτα μέσα, αμού σκασμένοι θα πάτε με τόσα ξύγκια τσε λίγδες που καταπίνετε, άμα δεν ήμανε σεβαστικός θα τα ακούγατε αλλά έχετε χάρη που πάω να βάλω τον δράκο για ύπνο τσε τα λέμε ένα σεράτσι μετά...

Σταμάτης Μούντριχας σε απάντηση : Πετάχτης τσαι ποδώ ρε βουρδούλακα; Που να σε προλάβου που τρουπώνεις σαν τις αλεπές. Τι σου κάμανε ρε οι Στουραϊτες που όντες φυσάει στον τόπο σου βρίσκεις το καρέκλι σου στην Άντρο; Τσαι κάνεις τις κοπέλες τσαι παρατρέχουνε στο μέρος με τις μουρλάδες σου τσαι ντρέπουντες τσαι βάζουνε παπάτσι και περισπωμένη να κρυφτούνε.

Κι από κάτω να ξεκαρδίζονται στα σχόλια η Μάρω Κουκουτσέα Μπουσσίου από το Μαρμάρι και η Σοφία η Κόλλια από την Κάρυστο και η Μαρία η Ρούπα από τους Ραπταίους και η Γιώτα Κώστας η Αλούκαινα από τα Στύρα και η Παμφίλη Ιωάννου και η Σοφία Εφη Λούκα από το Αλιβέρι και η Ελευθερία Γλυκού από την Κύμη, η Sofi Karayiannis από την άλλη άκρη του Ατλαντικού, η Maria Podiki, ο George Sideris από το  Οχάιο κι άλλοι τόσοι άλλοι φίλοι και φίλες από την Ιστιαία, τη Λίμνη, την Αρτάκη.......κι όλη η Εύβοια να γίνεται μια μεγάλη απίθανη παρέα ανθρώπων που συνδέονται με πηγαίο χιούμορ και καλή διάθεση !!!

Τέλος και ΤΩ ΘΕΩ ΔΟΞΑ που γράφανε και στα παλιά μυθιστορήματα 

ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ σε όλο τον κόσμο !!!
και

ο Θεός νάχει καλά τους φίλους μας γιατί είναι πολύτιμοι!