Ελεγε η μάνα μου .....


Για όσους με πίκραναν αυτά τα χρόνια......
Ηρθε η ώρα να τ' ακούσουν  .....
Και να ξέρουν ότι δεν θα ξεχάσω ποτέ τι έκαναν ......
Δεν θα ξεχάσω όχι λόγω εμπάθειας, αλλά γιατί χτυπούσαν αναίσχυντα και άτιμα με στόχο την ηθική μου εξόντωση .... Κι αυτό δεν συγχωρείται ποτέ !!!
Σαν σήμερα, στις 3/5/2007, πριν 7 χρόνια και μόλις είχα πρωτογίνει δήμαρχος έφυγε από τη ζωή η μητέρα μου, πρόωρα ακόμα και άκαιρα...
Σαν ένα μικρό μνημόσυνο στη μνήμη της λοιπόν δυο λόγια. 
Δικά της λόγια, σαν ευχή και κατάρα μαζί.... 
Μη φανεί παράξενο αλλά η αγανάκτησή μου φτάνει σε τέτοιο σημείο ώρες - ώρες που ξεχειλίζει.. ανθρώπινα και με πνίγει ...
Μέρες συγκίνησης και μνήμης σαν τη σημερινή, όταν σκέπτομαι ποιοι ήταν οι γονείς μου, ποιο ήταν και είναι το σπίτι μου, με ποιές αρχές μεγάλωσα, πόσο προσπάθησα σαν μια γυναίκα μόνη μέσα σε μια δύσκολη κοινωνία, μέσα σε αντίξοες συνθήκες και πόσα κατάφερα αλλά και τι βρίσκονται να λένε κάποιοι χωρίς να ντρέπονται, τότε έρχεται στο νου μου η ευχή και κατάρα της μάνας μου .....

Το ποιά ήταν η μητέρα μου και πόση εκτίμηση της είχε όλος ο κόσμος, αυτό δεν θα το πω εγώ.
Θα πω μόνο με δυο λόγια ότι ήταν μια σπάνια προσωπικότητα, μια εξαιρετική εκπαιδευτικός και επιστήμων, μια υπέροχη φίλη, μια προοδευτική γυναίκα, νέα μέχρι την τελευταία της στιγμή...
Στην εξόδιο ακολουθία της που έγινε στον Αλμυροπόταμο ήταν όλη η Εύβοια, όχι επειδή η κόρη της είχε γίνει δήμαρχος, αλλά για την ίδια που την λάτρευαν....
Αυτή η γυναίκα λοιπόν ήταν πάνω απ' όλα ΜΑΝΑ.
Μάνα ακριβοδίκαιη που ήξερε και να επαινεί όταν έπρεπε αλλά και να αποδίδει ευθύνες στο παιδί της όπου πίστευε ότι έκανε λάθος..
Ηταν όμως και μάνα λέαινα που αλλοίμονο αν διαισθανόταν ότι κάποιος επιβουλευόταν ή πίκραινε το παιδί της, γιατί ήξερε πολύ καλά τι παιδί είχε ....
Θυσιαζόταν για τους αληθινούς μου φίλους.
Σε κείνους όμως που διαισθανόταν ώς ψεύτικους φίλους ή εχθρούς μου έλεγε μια φοβερή κουβέντα, βγαλμένη μέσα από την ψυχή της, κοιτάζοντάς τους κατάματα με εκείνα τα υπέροχα μπλε μάτια της: "Αν αγαπάς το παιδί μου να σ' αγαπάει ο Θεός, αλλά, αν δεν αγαπάς το παιδί μου να μη σ΄αγαπάει η τύχη σου"



Οι γονείς μου 


Να μη σ' αγαπάει η τύχη σου .... τι φοβερή κουβέντα !!!!!!!!!!


\







Σχόλια

  1. Με συγκίνησες Σοφάκι μου...
    Υποκλίνομαι στο μεγαλείο της ψυχής της...

    Την αγάπη μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Δημοσίευση σχολίου

θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλια σας

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η ντοπιολαλιά της Κύμης και της Καρύστου

O Θούριος του Ρήγα Φεραίου

"Οία η μορφή τοιάδε και η ψυχή"