Παρασκευή Αγίου Μύρου την Μεγάλη Εβδομάδα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο κάθε 10 χρόνια

                                                                

Κάθε δέκα χρόνια, από την Κυριακή των Βαϊων μέχρι τη Μεγάλη Πέμπτη, στο Οικουμενικό Πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως τελείται η παρασκευή, η έψησις (ψήσιμο) και ο καθαγιασμός νέας ποσότητας ΑΓΙΟΥ ΜΥΡΟΥ. Η τελευταία παρασκευή του Αγίου Μύρου έγινε στο Φανάρι το 2012.

Άγιο Μύρο ονομάζεται ένα μείγμα λαδιού με 57 διαφορετικά φαρμακευτικά φυτά και αρωματικές ουσίες,  το οποίο παρασκευάζεται κατ' αρχαίο προνόμιο αποκλειστικά στο Οικουμενικό Πατριαρχείο  κάθε δέκα περίπου χρόνια, και κατόπιν αποστέλλεται σε όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες προκειμένου να χρησιμοποιηθεί κατά το μυστήριο του Χρίσματος που γίνεται μετά το Βάπτισμα. Ονομάζεται και «έλαιον ευχαριστίας», «έλαιον χρίσεως», «χρίσμα ευχαριστίας», «χρίσμα επουράνιον».

Το Άγιο Μύρο παρασκευάζεται με απόφαση της Συνόδου του Πατριαρχείου, όταν αυτή διαπιστώσει ότι το Μύρο τελειώνει, κάτι που στη σύγχρονη εποχή συμβαίνει περίπου κάθε δέκα χρόνια. Την παρασκευή επιβλέπουν δυο επιτροπές, η εκκλησιαστική που αποτελείται από ιερείς και η επιτροπή κοσμητόρων που περιλαμβάνει σχετικούς με το τεχνικό μέρος της παρασκευής χημικούς, φαρμακοποιούς και εμπόρους αρωματικών ειδών, της οποίας προεδρεύει ο Άρχων Μυρεψός (Αρωματοποιός). 

Η έψηση (ψήσιμο) του Αγίου Μύρου γίνεται σε ειδικό Κουβούκλιο, το οποίο υπάρχει στο Πατριαρχείο.

Στους πρώτους χρόνους του Χριστιανισμού η μετάδοση της δωρεάς του Αγίου Πνεύματος, σ’ αυτούς που βαπτίζονταν, γινόταν με την επίθεση των χεριών των Αποστόλων (Πράξεις, 8, 14-17 και 19, 1-6)

Από τον 2ο αιώνα μ.Χ. αποφασίστηκε να χρησιμοποιείται  αγιασμένο Μύρο, που καθαγίαζαν οι Επίσκοποι που διαδέχθηκαν τους Αποστόλους.
Στην ιστορία αναφέρεται ότι μέχρι τον 8ο αιώνα το δικαίωμα παρασκευής και καθαγιασμού του Άγιου Μύρου το είχαν όλοι οι επίσκοποι. Με το πέρασμα των χρόνων το δικαίωμα αυτό περιέρχεται στους Πατριάρχες και τέλος στον Οικουμενικό Πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως ως σημείο ενότητας και δεσμού των κατά τόπους Πατριαρχείων και Αυτοκέφαλων Εκκλησιών με το Οικουμενικό Πατριαρχείο. Από τον ανωτέρω κανόνα εξαιρέθηκαν από τον 14ο αιώνα, η Εκκλησία της Ρωσίας και από τον 19ο αιώνα, οι Εκκλησίες της Ρουμανίας και Σερβίας.

Οι μεγάλοι λέβητες παρασκευής του Αγίου Μύρου.
Διακρίνονται οι ενσωματωμένες εστίες φωτιάς για το ψήσιμο.

 Πληροφορίες για τον τρόπο παρασκευής, έψησης και καθαγιασμού του Άγιου Μύρου, έχουμε από τις σελίδες της Παλαιάς Διαθήκης (Έξοδος, 30, 22-25), την Αποστολική Παράδοση του Ιππόλυτου τον 3ο αιώνα και από το έργο «Περί της Εκκλησιαστικής Ιεραρχίας» του Ψευδοδιονύσιου του Αρεοπαγίτη τον 5ο αιώνα. Νεώτερες διατάξεις, για τον καθαγιασμό του Άγιου Μύρου, έχουμε στο μεγαλογράμματο, από περγαμηνή κώδικα, που βρίσκεται στη Βιβλιοθήκη του Βατικανού και είναι γνωστός ως «Βαρβερινός Κώδιξ ελληνικός υπ’ αριθμ. 336» του 8ου αιώνα, επίσης στο Μεγάλο  Ευχολόγιο, στην Τυπική Διάταξη της Συνοδικής Βιβλιοθήκης του Πατριαρχείου της Ρωσικής Εκκλησίας και στο «Ευχολόγιο Goar» του 1730. 

Η ἐκκλησιαστική παράδοση του Οικουμενικού Πατριαρχείου διαθέτει από το 1850 τον «Κατάλογο των ειδών των αρωμάτων, εξ ων συντίθεται το Άγιον Μύρον», που περιλαμβάνει λάδι, κρασί και άλλες 55 αρωματώδεις ουσίες, που συμβολίζουν τα πολυποίκιλα χαρίσματα και τις δωρεές του Αγίου Πνεύματος και με τις γνώσεις της Χημείας και της Φαρμακευτικής ολοκληρώνεται αρτιότερα η παρασκευή του. Πριν από τη χρονολογία αυτή χρησιμοποιούνταν λιγότερα είδη αρωματικών.

Το τυπικό της παρασκευής και έψησης του Αγίου Μύρου, αρχίζει την Κυριακή των Βαῒων και ολοκληρώνεται τη Μεγάλη Πέμπτη με την εξής ιδιαίτερη ιεροτελεστία καθαγιασμού:Την Κυριακή των Βαῒων μετά την δοξολογία ο Μέγας Εκκλησιάρχης οδηγεί από το Νάρθηκα του Πατριαρχικού Ιερού Ναού του Αγίου Γεωργίου τον ειδικό αξιωματούχο του Φαναρίου εντεταλμένο για την παρασκευή Αγίου Μύρου Άρχοντα Μυρεψό (Αρωματοποιό) και τους συνεργάτες του τους Ειδικούς Κοσμήτορες Μυρεψούς, που φέρουν λευκές μακριές μπλούζες ή «λευκούς ποδήρεις χιτώνες» στο «Σωλέα» δηλαδή στον χώρο μπροστά στο Αγιο Βήμα και μπροστά στον Αρχιερατικό Θρόνο του Πατριάρχη. 

Στη συνέχεια μεταφέρονται «προσάγονται» από δύο διακόνους στον Πατριάρχη ο οποίος φέρει «επιτραχήλιον και ωμοφόριον» και αναγιγνώσκει την ειδική ευχή με την οποία ευλογεί τον Άρχοντα Μυρεψό και τους Ειδικούς Κοσμήτορες-Μυρεψούς και τους δίνει στον μεν Άρχοντα το διακριτικό "λεντίον" από μετάξι, στους δε Μυρεψούς το Χρυσό Σταυρό της Διακονίας με την Πατριαρχική σφραγίδα. Ακολουθεί η Θεία Λειτουργία, στην οποία συμμετέχουν ο Άρχων και οι Μυρεψοί από τη θέση απέναντι από το Θρόνο του Πατριάρχου.
Την Μεγάλη Δευτέρα μετά τη Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων δημιουργείται μία πομπή με επικεφαλής τους Πατριαρχικούς χορούς, που ψάλλουν το Απολυτίκιο του Αγίου Γεωργίου και δύο Ιερείς που φέρουν «επιτραχήλιον». Ακολουθεί ο Πατριάρχης, που φέρει «επιτραχήλιον και ωμοφόριον» δύο διάκονοι με «οράρια» και «δικηροτρίκηρα», Συνοδικοί Αρχιερείς και όποιοι άλλοι Αρχιερείς παρευρίσκονται.
Η πομπή εισέρχεται στο Ιερό Κουβούκλιο, που βρίσκεται στον αύλειο χώρο του Πατριαρχικού Ναού, όπου βρίσκονται μόνιμες εστίες και μεγάλοι χάλκινοι λέβητες, για την έψηση του Μύρου. 

Οι Χοροί των Ψαλτών ψάλλουν τα ακόλουθα τροπάρια: «Ευλογητός ει Χριστέ ο Θεός ημών…», «Ως των Αποστόλων Πρωτόκλητος…» και «Την εν πρεσβείαις ακοίμητον Θεοτόκον…». 

Ο Πατριάρχης ευλογεί τον κύκλο των ιερών τελετών με την τέλεση Αγιασμού. Στη συνέχεια ραντίζει με τον Αγιασμό τα παρασκευασθέντα υλικά, τα σκεύη και τους λέβητες. Μετά την Απόλυση παίρνει ο Πατριάρχης δοχείο ελαίου και αφού το ευλογήσει ρίχνει το λάδι σταυροειδώς στους λέβητες. Το ίδιο κάνει και με το δοχείο του οίνου όπως και μέρος από τα αρώματα και άνθη που πρέπει να ψηθούν και είναι τα 43 από τα 57 είδη. 

Στη συνέχεια οι Ειδικοί Κοσμήτορες Μυρεψοί συμπληρώνουν την απαιτούμενη ποσότητα ελαίου και οίνου. Τέλος ο Πατριάρχης, με την λαμπάδα, που κρατάει, ανάβει τη φωτιά. Ακολουθεί η ανάγνωση από τον Πατριάρχη κάποιων κεφαλαίων από το «κατά Ματθαίον» Ευαγγέλιο. Αυτό συνεχίζεται και από τους Συνοδικούς Αρχιερείς και από άλλους αρχιερείς, που παρευρίσκονται αλλά και από κληρικούς της Πατριαρχικής Αυλής. Το ίδιο ακουλουθείται ακριβώς όλες τις ημέρες μέχρι και τη Μεγάλη Τετάρτη.
Παράλληλα οι Μυρεψοί, πιστοί στα ιερά κείμενα και τα πατερικά έγγραφα, αλλά με κάποιες υποχρεωτικές αλλαγές και προσθαφαιρέσεις στις ιστορικές συνταγές αρχίζουν τη διαδικασία της παρασκευής και της έψησης και με βάρδιες παρακολουθούν την πορεία και εξέλιξη των εργασιών.
Τη Μεγάλη Τρίτη μετά τη Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων ο Πατριάρχης προσέρχεται και πάλι στο Ιερό Κουβούκλιο, όπως έκανε τη Μεγάλη Δευτέρα, όπου ψάλλεται ο μικρός Παρακλητικός Κανόνας της Θεοτόκου και μνημονεύει τα ονόματα όλων εκείνων που εργάζονται για την παρασκευή του Μύρου και εκείνων που προσέφεραν χρήματα, τα ευώδη έλαια, το λάδι, το κρασί και τα διάφορα αρωματώδη άνθη και βότανα. Μετά την Απόλυση ρίχνει ο Πατριάρχης στους λέβητες το υπόλοιπο των οίνου, ελαίου, αρωμάτων και ανθέων και στο τέλος αρχίζει η ανάγνωση του «κατά Μάρκον» Ευαγγελίου.

Τη Μεγάλη Τετάρτη από το πρωί αρχίζει η σταδιακή μείωση της έντασης της φωτιάς, ώστε το μεσημέρι να ξεκινήσει η διαδικασία της απόσταξης, του φιλτραρίσματος και του καθαρισμού του υλικού.
Μετά τη Θεία Λειτουργία των Προηγιασμένων Δώρων, ο Πατριάρχης έρχεται στο Ιερό Κουβούκλιο, όπως και τις προηγούμενες μέρες «ποιεί Ευλογητόν», ψάλλονται απ’ όλους τα τροπάρια : «Ευλογητός ει Χριστέ ο Θεός ημών…», « Ότε καταβάς τας γλώσσας…» και «Την εν πρεσβείαις ακοίμητον Θεοτόκον…». Στη συνέχεια διαβάζει ο Πατριάρχης την αντίστοιχη ευχή και ρίχνει, μετά την έψηση του Μύρου, τα τελευταία 14 ευώδη έλαια στους λέβητες και κάνει την Απόλυση. Ακολουθεί η ανάγνωση του «κατά Λουκάν» Ευαγγελίου μέχρις ότου γίνει το απόγευμα το Ιερόν Ευχέλαιο.
Μετά το πέρας του Ιερού Ευχελαίου ο Μέγας Εκκλησιάρχης με τη βοήθεια των ιερέων και των διακόνων φέρνει στους Μυρεψούς τα αργυρά δοχεία στα οποία θα μεταγγισθεί το καθαρό υλικό και θα μεταφερθούν στο Παρεκκλήσι του Αγίου Ανδρέα όπου θα παραμείνουν μέχρι το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης.

Εξι φαρμακοποιοί, οι κοσμήτορες Μυρεψοί από όλο τον κόσμο προσκαλούνται
από τον Πατριάρχη για την παρασκευή του Αγίου Μύρου 

Τη Μεγάλη Πέμπτη η Ακολουθία του Όρθρου τελείται στο Πατριαρχικό Παρεκκλήσιο. 

Εδώ προσέρχονται οι ορισθέντες Πρεσβύτεροι και Διάκονοι και λαμβάνουν « καιρό » από τον Πατριάρχη. Αμέσως αρχίζει η ένδυση του Πατριάρχη μέσα στο Παρεκκλήσιο και των Αρχιερέων σε μία Πατριαρχική Αίθουσα, οι δε Πατριαρχικοί Χοροί ψάλλουν το « Άνωθεν οι Προφήται…»
Μετά την αμφίεση γίνεται η κάθοδος στον Πατριαρχικό Ναό ενώ οι καμπάνες χτυπούν.
Προπορεύεται ο Τίμιος Σταυρός με τα Εξαπτέρυγα. Ακολουθούν οι Πατριαρχικοί Χοροί που ψάλλουν τα ακόλουθα στιχηρά: «Πάντα χορηγεί το Πνεύμα το Άγιον…», «Εν τοις Προφήταις ανήγγειλας ημίν…», «Εν ταις αυλαίς Σου υμνήσω Σε…» και «Εν ταις αυλαίς Σου Κύριε, οι πιστοί, το γόνυ της ψυχής και του σώματος υποκλίναντες…».
Ακολουθεί αξιωματούχος του Φαναρίου ο Μέγας Πριμικήριος με το «Διβάμβουλον». Στη συνέχεια δύο Διάκονοι με τα «διακονικά εξαπτέρυγα» και 24 Αρχιμανδρίτες και Ιερομόναχοι κρατούντες τα δώδεκα μεγάλα αργυρά δοχεία με το Μύρο καθώς και οι Αρχιδιάκονοι των Ι. Μητροπόλεων Χαλκηδόνος, Δέρκων και Πριγκηποννήσων κρατούντες θυμιατήρια και «δικηροτρίκηρα».

Ακολουθούν οι Συνοδικοί Αρχιερείς καθώς και οι Αρχιερείς εκπρόσωποι Πατριαρχείων και Αυτοκέφαλων Εκκλησιών σε δύο σειρές που κρατούν τα μικρά αργυρά δοχεία. Ο πρώτος στην ιεραρχία Μητροπολίτης, του Οικουμενικού Θρόνου, κρατάει αλαβάστρινο δοχείο, που περιέχει προηγιασμένο Άγιο Μύρο, ο δε δεύτερος αλαβάστρινο δοχείο με Μύρο, που δεν έχει αγιασθεί. Αμέσως μετά ακολουθεί ο Πατριάρχης, που κρατάει τη μικρή Μυροθήκη και συνοδεύεται από τον Μέγα Πρωτοσύγκελλο, τον Αρχιγραμματέα της Ιεράς Συνόδου και τους 4 Πατριαρχικούς Διακόνους ενδεδυμένους την πλήρη διακονική τους στολή και κρατούντες «δικηροτρίκηρα».
Όταν η Ιερά Πομπή εισέλθει στον Πατριαρχικό Ναό, οι μεν Πρεσβύτεροι τοποθετούν τα μεγάλα αργυρά δοχεία έξω του Ιερού Βήματος μπροστά στο «Τέμπλο» δεξιά και αριστερά της «Ωραίας Πύλης», οι δε Αρχιερείς εισέρχονται στο Ιερό Βήμα μαζί με τον Πατριάρχη και αφού εναποθέσουν τα μικρά δοχεία πίσω από την Αγία Τράπεζα και τα δύο αλαβάστρινα στην Αγία Πρόθεση εξέρχονται στο Σωλέα, και καταλαμβάνουν οι Αρχιερείς τις θέσεις τους ο δε Πατριάρχης αφού ευλογήσει το λαό ανέρχεται στο Θρόνο, διαβάζει τον «Προοιμιακόν» και αρχίζει η Θεία Λειτουργία της Μεγάλης Πέμπτης.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης ευλογεί τα αργυρά δοχεία με το Αγιο Μύρο στην Αγία Τράπεζα

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης μετά τη Μεγάλη Είσοδο τοποθετεί πάνω στην Αγία Τράπεζα και πάνω στο «αντιμήνσιον» το αλαβάστρινο δοχείο του αγιασμένου Μύρου δεξιά και του μη αγιασμένου Μύρου αριστερά. Οι δε Ιερείς τοποθετούν τα δοχεία γύρω από την Αγία Τράπεζα. Ακολουθεί η υποδοχή των Τιμίων Δώρων, που τοποθετούνται μεταξύ των δύο αλαβάστρινων δοχείων.
Μετά από το «Και έσται τα ελέη του Μεγάλου Θεού…», ο Πατριάρχης αποκαλύπτει «το πλήρες Μύρου μήπω αγιασθέντος αλάβαστρον», το ευλογεί τρις λέγων «Εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αμήν». 

Στη συνέχεια, ενώ ψάλλουν οι Αρχιερείς το «Ευλογητός ει Χριστέ…», «Ότε καταβάς…» και το «Πάντα χορηγεί…», καθαγιάζει ο Πατριάρχης τρεις φορές τα δοχεία, επικαλούμενος πρώτα «Η Χάρις του Ανάρχου Πατρός είη καθαγιάζουσα τόδε το Άγιον Μύρον», δεύτερο «Η Χάρις του Υιού και Λόγου του Θεού είη μετά σού, Μύρον Άγιον» και τρίτο «Η Χάρις του Παναγίου και Τελεταρχικού Πνεύματος είη μετά σού, Μύρον Άγιον» Αμέσως μετά ο Πατριάρχης και οι Αρχιερείς «κλίνοντες τα γόνατα» διαβάζουν μυστικώς ευχή, όταν την ίδια στιγμή κλήρος και εκκλησίασμα γονατιστοί προσεύχονται ψάλλοντες το «Κύριε ελέησον»....
Μετά την ευχή ο Πατριάρχης ευλογεί και καλύπτει τα δοχεία και με το «τρικέρι» ευλογεί το Λαό. Μετά το τέλος της Θείας Λειτουργίας με την ίδια πάντα διάταξη όπως μπήκε η πομπή βγαίνει από τον Ναό και κατευθύνονται όλοι μαζί στο δροσερό και προστατευόμενο από έντονες ηλιακές ακτίνες «Μυροφυλάκιον» όπου «διαρκώς καίει λυχνία» και όπου θα εναποτεθεί το Ἀγιο Μύρο για φύλαξη, μέχρις ότου εξαντληθεί το απόθεμα, οπότε και θα αρχίσει η προετοιμασία της νέας παρασκευής. 

Εδώ ο Πατριάρχης θα κάνει την «Απόλυσιν» της Θείας Λειτουργίας και του καθαγιασμού του Αγίου Μύρου.

Μετά την λήξη του καθαγιασμού του Αγίου Μύρου ο Πατριάρχης ευλογεί τον λαό

Το Αγιο Μύρο παρασκευάζεται από :

1. Άκορος ή κάλαμος ευώδης ( Acorus calamus )
2. Άμμωμον ( Primevére )
3. Ανθόνερο ( Eau de fleurs )
4. Αριστολόχια μακρά ( Aristoloche longue )
5. Ασαρον άγριο ( Nard sauvage, Asarum europaeum, Asarabacca, Άγρια πιπερόριζα )
6. Βάκχαρις ή Κρόκος ( Safran )
7. Βάλανος μυριψική ( Glans unguentarıa )
8. Έλαιον καθαρόν ( Huile pure d’ olive )
9. Ελένιον ( Inula Helenium )
10. Εχινάνθη ( Jonc odorant )
11. Ζαρνάβας ( Zerneb )
12. Ζιγγίβερις ή Ζιντζιβέρ λευκή, Τζίντζερ ή Πιπερόριζα ( Gingiber officinale )
13. Ίρις Φλωρεντιανή ( Iris de Florence )
14. Καρδάμωμον μικρόν ( Petit Cardamome )
15. Καρποβάλσαμο ή κουβέβι ( Fruit du baumier )
16. Κάρυα αρωματικά ( Noix de muscades )
17. Κρυόφυλλα ή γαρύφαλλον ( Girofle )
18. Κασσία μέλαινα ( Cassia nigra, Casse noire )
19. Κιννάμωμον ( Cinnamomum )
20. Κόμμι ευώδες ή Μετζουβί ( Benzoin amygdaloide )
21. Κύπερις ή ἐλαιον Κύπερις ( Cyperus rotundus )
22. Λάδανος καθαρά ( Cistus creticus, Labdanum, Ladanum pur)
23. Λίβανος λευκός ( Libanos blanc )
24. Μάκερος Ολλάνδας ( Maceris, Macis )
25. Μαστίχη καθαρή ( Mastic pur )
26. Μυροβάλανον καθαρόν ( Myrobalan pure )
27 Μυρσινόκοκα ( Baies de myrte )
28. Νάρδος Κελτική ( Nardus Celtica ή Valeriana, Valeriane Celtique )
29. Ξυλαλόη Μαβέρτης ( Aloes de Barbades )
30. Ξυλοβάλσαμο ( Bois de baumier )
31. Ξυλοκασσία ή Αγγελική Βοημίας ( Angelıque du Boheme )
32. Οίνος στίφων μέλας ( Vin rouge astringent )
33. Πεπέρι μακρόν ( Piper longum, Poivre long )
34. Πέπερις ( Poivre noir )
35. Ρετσίνη λευκή καθαρή ( Poix blanche pure )
36. Ροδόνερο (Eau de roses )
37. Σάμψυχος ή Μαντζουράνα ( Origana Mejorana ή Marjolaine)
38. Σμύρνα καθαρά ( Myrrhe pur )
39. Στάχυς ή Στάχος Ινδικού Νάρδου ή Ναρδοστάχυς ( Nard Indien )
40. Στύραξ υγρά ( Styrax liquid )
41. Τερέβινθος Βενετική ( Terebintine de Venise )
42. Τύλλις ( Fenugrec ) και
43. Φύλλον Ινδικόν ( Malabathrum )

Καθόλη τη διάρκεια της παρασκευής του ελέγχεται η σύσταση και η πυκνότητά του

Ύλικά που αναμειγνύονται στο Αγιο Μύρο μετά την έψηση:

1. Άμπαρι ( Ambrevraı )
2. Βαλσαμον Μέκκας ήτοι Βαλσαμέλαιον ( Baume de la Mecque )
3. Έλαιον δάφνης ( Huile de laurier )
4. Έλαιον δενδρολιβάνου ( Huile de rosmarin)
5. Έλαιον καρποβαλσάμου ( Huile de carpobalsamon )
6. Έλαιον καρυοφύλλων ( Huile de giroflee )
7. Έλαιον κιναμώμου σεϊλάνικον ( Huile de cinnamome de Ceylan )
8. Έλαιον κίτρου ( Huile de citron )
9. Ελαιον μάκερις ( Huile de musc )
10. Έλαιον νάρδου ή λεβάντας ( Huile de nard )
11. Έλαιον σαμψύχου ( Huile de marjolaine )
12. Μοσχοκαρυέλαιον Ολλάνδας πηκτόν ή Κάρτον ( Huile de noix du muscades epaisse )
13. Μόσχος Ινδικός ( Musc tonkin ) και
14. Ροδέλαιο ή έλαιον τριανταφύλλου ( Huile de roses )

Αρωματικά φυτά με φαρμακευτικές ιδιότητες και έλαια χρησιμοποιούνται για την παρασκευή του

Το Άγιο Μύρο παρασκευάσθηκε στο Οικουμενικό Πατριαρχείο :
1.-Το 1208 επί Πατριαρχίας Μιχαήλ του Δ΄ (στη Νίκαια)
2.-Το 1705 επί Πατριαρχίας Γαβριήλ του Γ΄
3.-Το 1759 επί Πατριαρχίας Σεραφείμ του Β΄
4.-Το 1833 επί Πατριαρχίας Κωνστάντιου του Α΄
5.-Το 1856 επί Πατριαρχίας Κύριλλου του Ζ΄
6.-Το 1865 επί Πατριαρχίας Σωφρόνιου του Γ΄
7.-Το 1879 επί Πατριαρχίας Ιωακείμ του Γ΄
8.-Το 1890 επί Πατριαρχίας Διονύσιου του Ε΄
9.-Το 1903 επί Πατριαρχίας Ιωακείμ του Γ΄
10.- Το 1912 επί Πατριαρχίας Ιωακείμ του Γ΄
11.- Το 1928 επί Πατριαρχίας Βασίλειου του Γ΄
12.- Το 1939 επί Πατριαρχίας Βενιαμίν
13.- Το 1951 επί Πατριαρχίας Αθηναγόρα
14.- Το 1960 επί Πατριαρχίας Αθηναγόρα
15.- Το 1973 επί Πατριαρχίας Δημητρίου
16.- Το 1983 επί Πατριαρχίας Δημητρίου
17.- Το 1992 επί Πατριαρχίας Βαρθολομαίου
18.- Το 2002 επί Πατριαρχίας Βαρθολομαίου
19.- Το 2012 επί Πατριαρχίας Βαρθολομαίου


Βιβλιογραφία :

1.- Μανουήλ Γεδεών, Εορτολόγιο Κωνσταντινουπολίτου προσκυνητή, Κωνσταντινούπολις 1905.
2.- Τυπογραφείο Οικουμενικού Πατριαρχείου, Ακολουθία της του Αγίου Μύρου Κατασκευής και Ευλογίας, Κωνσταντινούπολις 1890-1912-1960.
3.- Παύλου Μενεβίσογλου, Μητροπολίτης Σουηδίας, Το Άγιον Μύρον εν τη Ορθοδόξω Ανατολική Εκκλησία, Θεσσαλονίκη 1983.
4.- Οικουμενικό Πατριαρχείο, Ο Καθαγιασμός του Αγίου Μύρου, Αθήναι 1983.
5.- Αθανασίου Αρβανίτη, Άρχοντος Μ. Δικαιοφύλακος, Ο Καθαγιασμός του Αγίου Μύρου εις το Οικουμενικόν Πατριαρχείον το 1983, Αθήνα 1983.
6.- Παύλου Μενεβίσογλου, Μητροπολίτης Σουηδίας, Μελετήματα περί του Αγίου Μύρου, Αθήνα 2000.
7.- Ιωσήφ Κωνσταντινίδη - Δημητρίου Παλαβίδη, Το Άγιο Μύρο στο Οικουμενικό Πατριαρχείο. Επιστήμη και Θρησκευτική παράδοση, Παρασκευή-Έψηση-Καθαγίαση. Αθήνα 2000.
8.- Οικουμενικόν Πατριαρχείον, Το Άγιον Μύρον εν τη Ορθοδόξω Εκκλησία, Αθήνα 2002.
9.- Οικουμενικό Πατριαρχείο, «Καθαγιασμός του Αγίου Μύρου», Ορθοδοξία, Θ΄, Β΄, 2002, 224-240.