Αχάριστος άνθρωπος

Υπάλληλος είπε προχτές ενώπιον δημοτικών συμβούλων ότι απουσίαζα επί 6 μήνες από το δήμο όταν ήμουν δήμαρχος.

Στα 4 χρόνια της δημαρχίας μου δεν πήρα ούτε μία μέρα άδεια, δεν έκανα διακοπές, δεν έκανα ούτε ένα μπάνιο παρότι ήμουν δίπλα στη θάλασσα. Δούλεψα χειρωνακτικά δίπλα στους εργάτες πολλές φορές μέρα και νύχτα, στη χωματερή, στο πλύσιμο των δρόμων, στις ζημιές. Εμεινα στη βροχή μαζί με τους υδραυλικούς στις βλάβες. Μπήκα στη λάσπη μαζί με τον κ. Τάσο Ζάππα στην υδρομάστευση της πηγής Δυόσμα στα Κάψαλα. Εσβησα φωτιές με τους δασοπυροσβέστες ακόμα και στους Στουππαίους όταν έβλεπα άλλους στη σκιά της  μουριάς. Η παρουσία μου στο τιμόνι του πυροσβεστικού του δήμου Στυρέων νύχτα μέρα στις φωτιές της Καρύστου το 2010 είναι γνωστή σε όλους. Δεν χρειάζομαι εγώ παράσημα δουλειάς ούτε από τους τιμητές (που τους έπιανε το αναπνευστικό τους και σήμερα κάνουν το μάγκα) ούτε από υπαλήλους που σεβάστηκα και ευργέτησα σε ηθικό και υπηρεσιακό επίπεδο.
Εγώ που κοιμόμουνα ένα μήνα στον καναπέ του γραφείου για δυο ώρες και λουζόμουνα στο νιπτήρα της τουαλέτας του Δημαρχείου στις πυρκαγιές του 2007 για να μη λείψω από τις ανάγκες του τόπου μου και όχι μόνο. Εγώ που δεν έφευγα ποτέ το μεσημέρι και έκανα τη μέρα νύχτα ξενυχτώντας στο γραφείο.
Δεν έχει νόημα πια να τα λέμε, αυτά πέρασαν και ήταν δική μου επιλογή να ζώ έτσι 24 ώρες το 24ωρο. Αλλά όταν δεν μιλάς οι άλλοι δεν μαθαίνουν την αλήθεια και τελικά σε λένε και μ@#^κα και αυτό δεν το επιτρέπω σε κανέναν πλέον.
Οταν έλειπα έτρεχα για θέματα του δήμου και όσοι ήταν δίπλα μου το γνωρίζουν και το βεβαιώνουν.

Αλλά κυρίως το γνωρίζουν οι φορείς που με έβλεπαν στη Νομαρχία, στην Περιφέρεια, στα Υπουργεία, στις άλλες υπηρεσίες. Ο Δήμαρχος πρέπει να "τρέχει" καθημερινά. Τα θέματα δεν λύνονται ούτε στα καφενεία, ούτε μόνο μέσα στο γραφείο.

Οι προσωπικές απόψεις ενός ΑΧΑΡΙΣΤΟΥ ανθρώπου δεν με απασχολούν. Ολοι οι υπάλληλοι ξέρουν ότι προσπάθησα να κρατήσω εξαιρετικά δύσκολες ισορροπίες μεταξύ του ατόμου αυτού και των υπολοίπων και δεν έλειπαν οι σκληρές κόντρες μεταξύ υπαλλήλων που έπρεπε να διαχειριστώ με ψυχραιμία και κυρίως αγάπη και δικαιοσύνη προς αυτούς σε βάρος της προσωπικής μου ηρεμίας.

Εγώ δεν είχα  την πολυτέλεια της "Χριστοπαναγίας" και του "άντε γ@$#σου" γιατί δεν είχα μάθει και δεν ήθελα να ξεσπάω έτσι.

Και μόνο όμως το γεγονός ότι το εν λόγω άτομο φρόντισε να πάρει κανονική άδεια όλες τις τελευταίες μέρες του 2010 της τελευταίας δηλαδή χρονιάς της δικής μου θητείας δείχνει πόσο "καιγόταν" να τακτοποιήσει τις μεγάλες εκκρεμότητές του.

Θα μου πεις ποιός την ενέκρινε την άδειά αυτή; Ναιεεε, βέβαια αλλά το γνωστό στυλάκι ήταν "αν δεν πάρω κανονική θα πάρω άδεια γιατρού".

Τα πολλά λόγια είναι φτώχεια. Ηδη όλοι έχουν καταλάβει, πιστεύω, περί τίνος πρόκειται. Και αν δεν το έχουν καταλάβει όλοι θα το συνειδητοποιήσουν με τον χειρότερο τρόπο.

Οταν ο άνθρωπος άλλα λέει και κάνει μπροστά και άλλα λέει και κάνει από πίσω (και εξακολουθεί μέχρι σήμερα αδιάλειπτα και θρασύδειλα) δεν χρειάζεται να ασχολούμαστε. Οταν κάποιος γνωρίζει π.χ. ποιόν βουλευτή συμπαθείς και φροντίζει να σου δείξει ότι έχει στο πορτοφόλι του τη φωτογραφία του βουλευτή προσδοκώντας να σου γίνει συμπαθής, τι να πεις;

Γελάς συγκαταβατικά και καταλαβαίνεις τα ψυχικά κενά !!!

Η ελληνική γλώσσα έχει πολλά επίθετα για να χαρακτηρίσει τέτοιες περιπτώσεις.

Εγώ θα πώ μόνο "ουδείς ασφαλέστερος εχθρός από τον ευεργετηθέντα ΑΧΑΡΙΣΤΟ".

Ο αχάριστος άνθρωπος πουλάει πάντα τον προηγούμενο στον επόμενο που θεωρεί ότι τον βολεύει.

Να μην ανοίξω το στόμα μου !!!